ทำประกันชีวิตเป็น “หน้าที่” ของหัวหน้าครอบครัว
ที่มีต่อคนที่เขารัก คุณอาจจะเกลียดมัน
แต่มันก็เป็น “ความรับผิดชอบ” ของคุณ
.
ไม่มีใครชอบประกันชีวิตหรอกครับ
เพราะมันต้อง “จ่าย”
คุณเองก็เกลียดการจ่ายเงินออกไป
แล้วดูเหมือนคุณไม่ได้ใช้ประโยชน์ ใช่ไหมล่ะครับ?
ในชีวิตการทำงานผมได้มีโอกาสเห็น
หัวหน้าครอบครัวหลายคนจ่ายเบี้ยประกันปีละหลายหมื่น
หลายแสน หรือ แม้แต่เป็นล้านต่อปี
จะมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับความจำเป็นของแต่ละครอบครัว
.
หัวหน้าครอบครัวที่ไม่ประมาทต่างรู้ว่า
ไม่มีใครต่อรอง หรือติดสินบนพญามัจจุราชได้
.
เมื่อถึงคราวจะไป ก็ต้องไปกันทุกคน
แต่เขาจะไม่ยอมให้ “รายได้” ตายตามเขาไปด้วย
มันจะต้องอยู่เลี้ยงดูคนที่เขารักต่อไป
.
ผมมักพูดประโยคนี้เสมอกับหัวหน้าครอบครัวแทบทุกคน
“ประกันชีวิตไม่ได้ถูกออกแบบมาเพราะใครบางคนต้องจากไป
แต่ถูกออกแบบมา เพราะใครบางคนต้องอยู่ต่อไปต่างหาก”
ผมยังไม่เคยเจอ “คนที่ไม่รักใครเลย” ซื้อประกันชีวิต
เพราะประกันชีวิต เป็นสินค้าวัดใจครับ
คนซื้อไม่ได้ใช้ คนใช้ไม่ได้ซื้อ
.
คนที่มีความรักเท่านั้นถึงซื้อประกันชีวิต
และเขาต้องรักใครบางคน “มากพอ” ด้วย
ถึงจะซื้อประกันชีวิตและเซ็นมอบประโยชน์ให้คนที่เขารัก
หากเขาไม่รักใคร เขาจะไม่ทำเรื่องนี้เด็ดขาด!!
.
ถ้าคุณเคยเป็นสมาชิกในครอบครัว
ที่ต้องพึ่งพารายได้จากคุณพ่อ
คุณอยากมีคุณพ่อที่ไม่เตรียมการอะไรไว้เลย
หรือ
มีคุณพ่อที่รอบคอบเตรียมการไว้ล่วงหน้า?
.
และถ้าวันนี้ตัวคุณเองเป็น “หัวหน้าครอบครัว”
คุณจะเลือกเป็นคุณพ่อแบบไหนครับ?
ผมเชื่อว่า ถึงคุณจะเกลียดการจ่ายเงิน
แต่คุณจะเลือกเป็น “คุณพ่อที่เตรียมการล่วงหน้าให้ลูกๆ”
ใช่ไหมครับ?
