ภาพและบทความนี้มีลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย

“อย่าให้คนที่คุณรัก
ต้องร้องไห้เป็นครั้งที่ 2”
.
มีโจรจับตัวประกันมา 1,000 คน
มีปืนจ่อที่ศรีษะคนทั้ง 1,000 คนนั้น
และคุณเป็น 1 ในตัวประกัน
.
ในขณะที่โจรกำลังจะเหนี่ยวไกปืนยิงทุกคน
โจรโรคจิตก็บอกว่า
“ปืน 1,000 กระบอกนี้ มีกระสุนอยู่แค่ 6 กระบอก
แปลว่า 6 คนใน 1,000 เท่านั้นที่จะตาย ที่เหลือรอด!”
.
ประเด็นคือ คุณไม่รู้ว่าปืนที่มีกระสุนจ่ออยู่ที่หัวใคร
อาจจ่ออยู่ที่หัวตัวประกันข้างๆ คุณ หรือจ่อหัวคุณเองก็ได้!!
.
โจรยังโรคจิตไม่เลิก บอกอีกว่า
“กูให้โอกาสสุดท้ายกับพวกมึง
ใครอยากทำประกันชีวิต ให้ยกมือขึ้น”
.
ผมอยากถามคุณว่า ในสถานการณ์แบบนั้น
คุณจะยกมือ ขอทำประกันไหมครับ?
หากคุณตอบว่า… “ทำสิ”
.
ผมจะถามต่อว่า 
ถ้าปืนที่จ่อศรีษะคุณมีกระสุน
และคุณโดนยิงเข้าที่ขมับ
คนที่ได้ใช้เงิน…ไม่ใช่คุณนะ
.
แต่เป็นครอบครัวของคุณ
คุณยังจะทำประกันอีกไหม?
.
ถ้าคุณยังยืนยันว่า “ทำ”
ผมขอแสดงความยินดีกับครอบครัวคุณด้วย
ที่คุณเป็นคนมีวิสัยทัศน์ และที่สำคัญ 
คุณรักและห่วงใยสมาชิกในครอบครัวอย่างแท้จริง
.
สถิติการมรณะของคนไทยบอกไว้ว่า
ทุกๆ ปี คนไทยทุกๆ 1,000 คน 
จะมีคนเสียชีวิต 6 คน อย่างแน่นอน
ไม่ว่าจะด้วยอุบัติเหตุ หรือ การเจ็บป่วยร้ายแรง
.
อุปมาแล้วก็ไม่ต่างจาก 
“เราทุกคนโดนโจรเอาปืนจ่อที่ศรีษะเรานั่นเอง”
อยู่ที่ว่ากระสุนจะไปโดนใคร
.
เราทำงานหนัก หาเงินเพื่อครอบครัว
แต่กลับถูกโจรที่ชื่อ “ความตาย /อุบัติเหตุ /โรคร้ายแรง”
มาขโมยรายได้ในอนาคตเราไปจนหมดสิ้น
.
แน่นอน…
ลูกเมีย คนที่เรารักจะร้องไห้เสียใจ
เมื่อเราจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
.
แต่อย่าให้พวกเขา “ร้องไห้เป็นครั้งที่สอง”
เมื่อลูกรู้ว่าพ่อไม่ได้ทิ้งทรัพย์สินอะไรไว้ให้เลย
จากนี้ไปพวกเขาต้องลำบาก ต้องหาเงินเอง
.
แม่เด็กอาจต้องทำงานหนักขึ้นเป็นสองเท่า
จนไม่มีเวลาให้ลูก แทนที่เธอจะมีเวลาอบรม ดูแล
เลี้ยงดูลูกด้วยตัวเธอเอง
.
ลูกอาจต้องย้ายโรงเรียนมาเรียนที่ถูกลง
หรืออาจต้องออกจากโรงเรียนมาช่วยแม่ทำงาน
อนาคตทางการศึกษาของเขาต้องดับลงพร้อมกับพ่อ
.
เรื่องเหล่านี้ล้วน “ป้องกันได้ทั้งสิ้น”
ความเสี่ยงบนบ่าของคุณ
ยกให้ “ประกัน” แบกแทนเถิดครับ
คนที่คุณรักจะ “ไม่มีวันร้องไห้เป็นครั้งที่สอง”