ถ้าเป็นโรคร้ายแรงแล้วไม่มีประกัน‼️
ถ้าประสบอุบัติเหตุหนักแล้วไม่มีประกัน‼️
ถ้าจากไปก่อนวัยอันควร แล้วไม่มีประกันชีวิตเลย‼️
ถ้าแก่ชราร่วงโรยแล้วไม่มีเงินเลี้ยงดูตนเองเลย‼️
.
4 เหตุการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เกิดขึ้นได้กับมนุษย์ทุกคน
เมื่อมันเกิดขึ้น มันนำมาทั้งความเสียใจ
และความเสียหายทางการเงิน ชีวิตความเป็นอยู่
.
คนไทยส่วนน้อยที่ได้ป้องกันเรื่องเหล่านี้
“โศกนาฏกรรมหลังการตาย” จึงเกิดขึ้นกับคนที่ยังอยู่
ที่ต้องมีไลฟ์สไตล์ที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ
.
เคยอยู่บ้านเลี้ยงลูก ก็ต้องออกไปหางานทำ
เคยเรียนโรงเรียนดีดีก็ต้องลดเกรด
เคยอยู่บ้านหลังใหญ่ก็ต้องไปอยู่ห้องเช่า
เคยนั่งรถส่วนตัว ก็ต้องเปลี่ยนไปใช้รถสาธารณะ
.
ก่อนอ่านต่อ…ผมขอถามสักนิด
คุณย่อมไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวคุณและคนที่คุณรัก
จริงไหมครับ?
แล้วคุณล้อมรั้วป้องกันปัญหาครบทั้งสี่ด้านแล้วหรือยังครับ?
.
บ้านยังล้อมรั้วสี่ทิศ ชีวิตย่อมต้องมีการป้องกันทั้งสี่ด้าน
หากคุณได้ทำการปกป้องทุกด้านอย่างดีแล้ว
หมดความกังวลแล้ว
“ประกันชีวิต”จะไม่มีความสำคัญกับคุณเลย
.
ด้านที่ 1 “จากไปก่อนวัยสมควร”
ปัญหานี้คือ ยังไม่ถึงเวลาจากไป แต่กลับจากไปก่อน
นำพารายได้ที่ควรจะได้ในอนาคตตายตามไปด้วย
แบบนี้เรียก “ค่าตัวกลายเป็นศูนย์”
ด้านที่ 2 “อายุยืนนานเกินไป”
ปัญหานี้คือ ถึงเวลาจากโลกนี้ไปแล้ว แต่กลับอายุยืนกว่าค่าเฉลี่ย
ฟังดูเหมือนดี อายุยืนใครล่ะไม่ชอบ
แต่ถ้าอายุยืน แล้วไม่มีเงินเลี้ยงดู
ไม่เงินจ่ายค่าดูแลตัวเอง ค่ารักษาพยาบาล
อาจไม่สุข อย่างที่คิด
ด้านที่ 3 “การเจ็บป่วยด้วยโรคร้ายแรง” (โรคล่มจม โรคฉิบหาย)
โรคมะเร็ง โรคหัวใจ โรคหลอดเลือดตีบในสมอง
ครองแชมป์คร่าชีวิตคนไทย และอัตราการตายสูงขึ้นทุกปี
ปัญหาคือ คนป่วยก็หารายได้ไม่ได้ แถมยังต้องใช้เงิน
บางครอบครัวถึงกับล้มละลายเป็นหนี้เป็นสิน
จากการรักษาตัวคนป่วยเพียงหนึ่งคน
ด้านที่ 4 “การพิการทุพพลภาพถาวรสิ้นเชิง”
คนที่ต้องนั่งเก้าอี้วีลแชร์ นอนติดเตียง ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
มีสถานการณ์แย่กว่าด้านที่ 1 เพราะด้านที่หนึ่งคือ
ค่าตัวกลายเป็นศูนย์ แต่ด้านนี้ “ติดลบ”
เพราะนอกจากจะหารายได้ไม่ได้แล้ว แต่ค่าใช้จ่ายกลับเพิ่มมหาศาล
จากการรักษาตัว และ ค่าดูแลรักษาตัวเอง
.
“ประกันชีวิต” ถูกออกแบบมาเพื่อแก้ปัญหาทั้งสี่อย่างนี้
แต่ทว่า…
หลายคนทำทุนประกันชีวิต 100,000 บาท ก็บอกว่าตัวเองมีประกัน
แต่ 100,000 บาทนั้น ค่างานศพยังไม่พอด้วยซ้ำไป
ข้อสำคัญคือ ต้องทำให้มีอย่าง “มีพอ” ไม่ใช่แค่ “พอมี”
.
อย่าเข้าตำรา “เป็นเกลือก็ไม่เค็ม เป็นมะนาวก็ไม่เปรี้ยว”
ทำประกันชีวิตทั้งทีก็ทำให้เพียงพอและครบถ้วนทุกด้าน
การแก้ปัญหาจึง “เบ็ดเสร็จ สมบูรณ์”
