วันนี้ไปพบลูกค้ามาค่ะ นำเสนอแบบประกันเงินออม แต่ ลค. บอกว่าไม่ชอบมีภาระผูกพัน ระยะเวลายาวนานเกินไปค่ะพี่เจฟ หนูจะตอบลูกค้ายังไงดีคะ????

ตัวแทน: ผมเข้าใจคุณผู้มุ่งหวังเลยครับ เพราะผมเคยเป็นมาก่อน รู้สึกว่าการทำประกันเป็นภาระผูกพัน ต้องจ่ายเบี้ย 20 ปี บางที 30 ปี กว่าจะได้เงินมันนานมาก เลยไม่อยากทำประกันชีวิต

แต่เห็นด้วยไหมครับ เหรียญมีสองด้านเสมอ
มันอยูที่ว่าเรามองในมุมไหน

เรามองว่าเป็นภาระผูกผัน ระยะเวลานานเกินไป นั่นก็ถูกต้องครับพี่
แต่ก็มีอีกฝั่งหนึ่งที่มองว่า
การทำงานเพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัว และต้องเก็บเงินเพื่อการเกษียณของตัวเอง เป็นพันธะระยะยาวยิ่งกว่า

หลายคนเลี้ยงลูกมากกว่า 20 ปี ซึ่งยาวนานกว่าส่งประกันชีวิตฉบับนึงเสียอีก
แต่ก็ไม่รู้สึกว่าเป็นภาระผูกพันอะไร 
เพราะมันเป็นความสุขทางใจ ที่ได้เลี้ยงดูลูก ได้ดูแลพวกเขา

แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขามองเพิ่มก็คือ
การเก็บเงินออมในรูปแบบอื่น “เรากำลังเดินทางไปหาเป้าหมาย”
ถ้าเกิดเหตุผิดพลาดไปก่อน เป้าหมายไม่ถึง
เช่น
เราอยากเก็บเงินให้ลูกไว้เผื่อฉุกเฉินสักสองล้าน หรือเก็บไว้ใช้เองยามเกษียณ
เราก็ต้องค่อยๆ ทยอยเก็บแต่ละเดือนแต่ปี ซึ่งก็ใช้เวลานับสิบๆ ปีเหมือนกัน จึงจะถึงเป้าหมาย จึงเรียกว่า
“กำลังเดินไปหาเป้าหมาย”

แต่ในการเก็บออมกับประกันชีวิต มีอยู่สองสามเรื่องที่การเก็บออมและการลงทุนแบบอื่นไม่มี! และการลงทุนอื่นไม่มีทางทำได้
นั่นคือ “การเอาเป้าหมายมาก่อน แล้วค่อยๆทยอยเก็บ”

สิ่งที่เกิดขึ้นจากการออมกับประกันชีวิตคือ
1.วางใจ สบายใจ มีความสงบทางใจได้ว่า หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ลูกเมีย คนที่รักและห่วงใยไม่ลำบาก มีเงินก้อนโตจ่ายให้ทันที แถมปลอดภาษีอีกต่างหาก

2.หากไม่เกิดอะไรขึ้นมา เงินออมทั้งหมดที่พี่สะสมก็เปลี่ยนเป็นเงินก้อนโตให้พี่ไว้ใช้ยามชรา ในวันที่พี่หมดแรงทำงานหารายได้ แต่รายจ่ายไม่เคยหยุดพัก

3.เพราะสำคัญกับครอบครัวของพี่ และตัวพี่เองในอนาคต รัฐบาลจึงตอกย้ำความสำคัญ ด้วยการให้พี่เอาเงินที่พี่ออมทุกปี ไปหักลดหย่อนภาษี

การลงทุนใดล่ะครับ จะให้ประโยชน์ทั้งสามข้อนี้กับตัวพี่และคนที่พี่รักและห่วงใย

คำถามก็คือ พี่อยากให้บริษัทคุ้มครองค่าความสามารถของพี่ เพื่อปกป้องคนที่พี่รักและห่วงใย แบบสั้นๆ หรือ ยาวๆ ล่ะครับ

ผู้มุ่งหวัง: ยาวๆ สิ

ตัวแทน: ถ้าจะให้บริษัทปกป้องคนที่พี่รักยาวๆ รบกวนเซ็นตรงนี้
สะดวกเป็นเงินสด หรือ เงินโอนเข้าบริษัทครับ